جام جهانی درهای جدیدی را به روی گردشگری آفریقای جنوبی گشود

  با وجود تعداد کم گردشگران جام جهانی آفریقای جنوبی، برگزاری این مسابقات درهای جدیدی را به روی گردشگری این کشور گشود.

با گذشت چند هفته از پایان مسابقات جام جهانی فوتبال در آفریقای جنوبی، کارشناسان صنعت گردشگری بر این باورند که برگزاری جام جهانی، درهای جدیدی را به روی صنعت گردشگری این کشور گشوده است.

               

به گزارش نیویورک تایمز، هرچند که تعداد گردشگرانی که برای تماشای مسابقات جام جهانی فوتبال به آفریقای جنوبی سفر کردند، کمتر از میزان پیش‌بینی‌ها بود، اما برگزاری موفق جام جهانی فوتبال چهره خوبی از این کشور در اذهان جهانیان برجای گذاشت که این امر می‌تواند رشد چشم‌گیر گردشگران آفریقای جنوبی را در پی داشته باشد، این در حالی است که در حال حاضر آفریقای جنوبی سالانه میزبان 10 میلیون گردشگر است که 75 درصد آنها از خارج از این قاره به‌ویژه کشور‌های آمریکا، آلمان، انگلستان، فرانسه، برزیل و چین هستند.

  از سوی دیگر پیش‌بینی می‌شود که در حدود 20 درصد از نیم میلیون گردشگری که در زمان برگزاری جام جهانی فوتبال به آفریقای جنوبی سفر کردند، دوباره در طول پنج سال آینده به این کشور سفر کنند.

  در این شرایط کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که در طول سال‌های آینده تعداد گردشگران آفریقای جنوبی بین یک تا دو میلیون نفر افزایش یابد.

  برگزاری جام جهانی در آفریقای جنوبی در امنیت کامل باعث خواهد شد که سرمایه‌گذاران خارجی به‌ویژه سرمایه‌گذاران در صنعت گردشگری، جذب این کشور شده که این امر تقویت زیرساخت‌های صنعت گردشگری آفریقای جنوبی و در نتیجه توسعه‌ی صنعت گردشگری این کشور و دیگر کشور‌های آفریقایی از جمله آنگولا، زامبیا و زیمبابوه را در پی خواهد داشت.

این در حالی است که دولت آفریقای جنوبی از ماهها قبل از برگزاری مسابقات جام جهانی تلاش‌های زیادی را برای جذب گردشگران انجام داد که از آن‌جمله می‌توان به پاکسازی سواحل این کشور و اعمال‌ کنترل دقیق بر نرخ‌های هتل‌ها و رستوران‌ها اشاره کرد.
 

منبع: iran-tourism

بروجرد از شهرهای باستانی ایران

  بُروجـِرد یکی از شهرها و شهرستانهای استان لرستان در غرب ایران است. وسعت شهرستان 1606 کیلومتر مربع است و جمعیت آن در سال 1385 حدود 400000 نفر تخمین زده شده است که بیش از 30% آن را ساکنین نقاط روستایی تشکیل می دهند. شهرستان بروجرد در شمال شرق لرستان واقع شده و دارای دو بخش مرکزی و اشترینان و هفت دهستان است. دهستانهای بروجرد شامل همت آباد، والانجرد، دره صیدی، گودرزی، شیروان، برده سره و اشترینان می باشد. این شهرستان مشتمل بر 198 روستای دارای سکنه است

 شهر بروجرد  
 بروجرد از شهرهای باستانی ایران است که برخی ساخت آن را به منوچهر از سلسله پیشدادیان نسبت می دهند اما شواهد کافی در مورد شهر بودن آن از دوران ساسانیان موجود است.بروجرد رالرها وروگرد می نامند محل گرد امدن سپاه یزدگرد بعداز شکست درقادسیه. بافت معماری قدیم این شهر که نهایتا در دوران قاجاریه ساماندهی شده بسیار زیبا بوده و نمونه هایی از آن هنوز باقی است. هسته اولیه بروجرد مشتمل بر دو کوی بزرگ با نامهای صوفیان و دانگه بوده است و بازارها، مسجدها و خانه های مجللی در آن وجود داشته است.
  بروجرد محصور به حصاری بزرگ بوده که اطراف آن نیز خندقی قرار داشته است. آخرین بار قلعه بروجرد به دستور حسام السلطنه در دوره قاجار بازسازی شد. این شهر در ارتفاع 1580 متری از سطح دریا و در 09/33 درجه شمالی و 08/48 درجه شرقی واقع می باشد. بروجرد بر سر راه  تهران - خوزستان قرار گرفته و دارای موقعیت ممتاز ارتباطی است. همچنین راه کرمانشاه - اصفهان از بروجرد می گذرد. بروجرد با خرم آباد 100، با اراک 110، با اصفهان 350 و با تهران 390 کیلومتر فاصله دارد.
  بروجرد به خاطر مردم خوش مشرب و طبیعت زیبایش گردشگران زیادی را پذیراست و در گذشته به دار السرور شهرت داشته است. شهر بروجرد با 270 هزار جمعیت در سال 1383 از نظر رتبه بیست و هفتمین شهر بزرگ ایران است و بعد از خرم آباد دومین شهر بزرگ لرستان است. جمعیت این شهر در سالهای 1365، 1370 و 1375 به ترتیب 186، 201 و 217 هزار نفر بوده است. 
   

 جغرافیا  

بروجرد دارای آب و هوای سرد کوهستانی با زمستانهای پر برف و سرد و تابستانهای معتدل است. تعداد روزهای یخبندان در برخی از نقاط این ناحیه به بیش از 70 روز می رسد. بیشترین درجه حرارت در تابستان ها 38 درجه و کم ترین آن در زمستان 18 درجه زیر صفر برآورد شده است. میزان باران سالیانه شهرستان بروجرد حدود 500 میلی متر است که بیشتر در فصل بهار انجام می گیرد. در زمستان بارشها بیشتر به صورت برف است که ارتفاع آن در شهر بروجرد گاه تا یک متر و در کوههای منطقه گاه تا سه متر می رسد.
  شهرستان بروجرد بر روی دشت سیلاخور قرار گرفته و رشته کوههای زاگرس دیواره غربی آن و پیشکوه های داخلی زاگرس که بیشتر تپه مانند هستند محدوده شرقی آن را تشکیل می دهند.  رشته کوه بزرگ گرین یا گرّی با طول 180 کیلومتر بخشی از زاگرس مرتفع است که از شمال باختری به جنوب شرقی کشیده شده و اشترانکوه دنباله آن است. قلل عمده این رشته کوه یکی چهل نابالغان در شمال دشت الشتر است که مانند دیواری در شمال لرستان کشیده شده و حد فاصل بین همدان و لرستان است.
  قله های مرتفع بروجرد مانند ولاش با ارتفاع 3623 متر نیز از بخش های دیگر کوه گرین هستند. گلرود، تیره، ماربره و تهیج رودهای بروجردند که از سرابها و چشمه های فراوان منطقه مانند ونایی، زارم، کرتول، زرشکه، سفید، پنبه، جانیزه و چشمه های دره خونی سرچشمه می گیرند.
  دامنه های کوههای زاگرس در محدود بروجرد از تنوع زیادی در گیاهان خودرو برخوردار است و بسیاری از گیاهان ناحیه بروجرد ارزش خوراکی و یا دارویی دارند. در محدوده فعلی شهرستان بروجرد جنگل وجود ندارد اما در ناحیه سیلاخور و در دامنه کوههای زاگرس که بطور سنتی جزو منطقه بروجرد به حساب می آیند جنگلهایی از درختان بلوط و ارس وجود دارد. گل گاوزبان، خاکشیر، گل ختمی، آویشن، عناب، ترنجبین، پر سیاوش، کاسنی، گل سرخ، شقایق، بیدمشک، لاله، زنبق، شیرین بیان، بن سرخ، خاکشیر و نرگس و همچنین نباتات خوراکی چون پیشوک، شنگ، زرشک، کنگر، ریواس، حاجی بیان، فرفیان، پونه و نعناع از گیاهان خودروی منطقه اند. گرگ، روباه، خرگوش، شغال، جوجه تیغی، خرس قهوه ای، کفتار، بز کوهی، قوچ، میش،انواع مار آبی و خاکی، سگ آبی، لاک پشت، خزندگان مختلف و پرندگان (کبک، درنا، تیهو، بلبل، سهره، رنگرز، دارکوب، عقاب، قوش، باغش (جغد)، شبکور (خفاش)، پرستو، گنجشک، سار، کلاغ، زاغچه ...) حیوانات ناحیه بروجرد را تشکیل می دهند.
  محصولات کشاورزی و باغی عمده بروجرد عبارت اند از گندم، جو، چغندر، ذرت، برنج، انواع لوبیا، نخود، گیاهان علوفه ای، دانه های روغنی، پنبه، باقلا، محصولات جالیزی، سبزیجات و میوه هایی چون سیب، انگور، گلابِ، انواع آلو، آلبالو، گیلاس، بادام، گردو، انجیر و سنجد.
بروجرد از نقاط زلزله خیز کشور است و زلزله سیلاخور با بزرگای 2/7 ریشتر یکی از بزرگ ترین زمین لرزه های ثبت شده ایران است. زلزله بروجرد در فروردین 1385 نیز از دیگر زمین لرزه های بزرگ منطقه است.

 وجه تسمیه   

سعید نفیسی بروجرد را از شهرهای ساسانیان و اصل آن را بروگرد و ساخته از "بر" + "گرد" دانسته است که به معنای شهری است که گرد است و بر و میوه فراوان دارد. اشکانیان و ساسانیان شهرها را بیشتر با پسوند گرد می ساخته اند همانند سوسنگرد، بروگرد و دارابگرد. عده ای نام درست بروجرد را ویرو گرد دانسته اند که به معنای شهر و ساخته ویرو شاهزاده اشکانی است. کوهی در غرب بروجرد با نام ولاش نیز یاد آور نام شاهان اشکانی است. اما معتبرترین نوشته ها، بروجرد را پیروزگرد دانسته اند که آن را به فیروز ساسانی منتسب می کند.
یزدگرد سوم آخرین پادشاه ساسانی پس از شکست از اعراب به منطقه بروجرد گریخت و سپاهیانش در آن محل بر + او + گرد آمدند و به این ترتیب نام این محل بَروگرد شد. در کتابهای تاریخی از بروجرد با نامهای گوناگون نام برده شده است مانند بَروجرد، برجود، فلوجرد، اردکرد، یزدگرد، ولوگرد. بروجرد امروزه با نامهای وروگرد vorugerd (لری)، بروگرد borugerd(روستایی)، ووری یرد vuriyerd (گویش بروجرد) و بروجرد borujerd (نام رسمی) آن شناخته می شود. لقب این شهر در گذشته دار السرور بوده است که نشان از طبیعت و محیط دلپذیر و مردم خوش مشرب آن داشته است. در دهه های اخیر لقب های شهر سبز، زادگاه فرزانگان و پاریس کوچولو نیز از سوی مردم مختلف برای بروجرد به کار گرفته شده است. 
منبع: iran-tourism.ir

معبد لائودیسه ، شهر گمشده سلوکی

     بقایای این معبد در محله ای بنام دوخواهران(شمال شرقی نهاوند) در زیر خروارها خاک مدفون است. این اثر تاریخی در سال 193ق.م به دستور آنتیخوس سوم از جانشینان اسکندر برای همسر خود به نام ملکه لائودیسه(لائودیکه) احداث شده و یکی از مهمترین آثاری که از این محوطه بدست آمده کتیبه ای است بر روی یک تخته سنگی که به خط یونانی نگاشته شده که در سال 1322 هـ.ش هنگام برداشت از خاک محله بدست آمده است.

  این کتیبه حاوی عناوین و اختیاراتی است از آنتیخوس ،سومین حکمران مقدونی، به ملکه و خواهرش لائودیسه، که به حاکم سلوکی تحت امرش مندموس در نهاوند ابلاغ شده و به فرمان مندموس مضمون نامه شاه بر روی سنگی به ابعاد 45 ×85 سانتی متر به خط یونانی قدیم و درسی و دو سطر حک شده،تاریخ کتیبه سال 119 از ماکاندیکوس است که با سال 193 ق. م تطبیق می کند و هم اکنون به همراه چندین مجسمه کوچک مفرغی در موزه ملی ایران باستان نگهداری می شود.

  متن کتیبه در سال 1949 میلادی توسط لوئی روبر ترجمه شده و در مجله هفتگی هلینکا به زبان فرانسه منتشر شده است .سپس ترجمه فرانسوی کتیبه توسط علی حاکمی به زبان فارسی انجام شد . این محوطه تاریخی در سال 1327 به شماره 374 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

  به منظور شناسایی محل معبد لائودیسه در تابستان 1384 هیأت کاوش محوطه لائودیسه به سرپرستی آقای رهبر کارشناس ارشد بازنشسته سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور عملیات گمانه زنی ،بررسی و مطالعه آغاز شد.

  باوجود محدودیت هایی که برای گمانه زنی وجود داشت. هیأت توانست یازده گمانه آزمایشی در ابعاد مختلف و در فاصله های متفاوت بزند. نهایتاً بعلت مشکلات فراوان(گمانه زنی در منازل که بر روی محوطه تاریخی قرار گرفته اند) سرپرست هیأت پیشنهاد کردند چند منزل مسکونی ک حدود آنها بر روی نقشه مشخص شده خریداری شود تا در فرصت مناسب نسبت به کاوش آنها اقدام شود.

  در این راستا در سال جاری (1387) از محل اعتبارات استانی تعدادی از منازل مذکور تملک شد و امیدواریم با تأمین اعتبار کاوش گسترده به منظور شناسایی معبد لائودیسه آغاز شود .

  در دوره سلوکی گذاشتن نام پادشاه یا همسر او بر کلنی ها(شهرها) معمول بوده، کلنی ها وقتی توسعه پیدا می کردند. لقب بولیس می گرفتند. آنتیخوس سوم در فرمانی که بر طبق کتیبه مکشوفه تأیید می شود دستور داد که معبدی بنام همسرش ساخته شود که به همین نام (( لائودیسه)) معروف شده بود. دراین دوره در تاریخ ایران با بنیاد گرفتن شماری شهر به گونه پولیس ممتاز است. شهر و شهرک‌های سلوکی در طول جاده بزرگ موسوم به خراسان یا جاده ابریشم ایجاد شده بود که شواهد باستان شناسی استقرار آنها را در دینور کرمانشاهان،نهاوند ،همدان و در خورهه محلات تأکید دارد. ایجاد این شهرها در راستای اهداف یونانی کردن ایرانیان و تسلط بر راههای ارتباطی دنبال می شد و به تبع آن نیز شهرها بر اساس الگوها و معیارهای شهر سازی سلوکیان ساخته می شد.

  یافته ها و داده های باستان شناسی شامل کتیبه، مجسمه های مفرغی،ستون، سر ستون و .... حکایت از وجود ساختمان‌های با عظمت دوره سلوکی دارد که در زیر بدان‌ها اشاره می شود.

کتیبه سنگی: این کتیبه بر روی یک تخت سنگ مرمر و به خط یونانی مشتمل بر امتیازاتی است که شرح آن عنوان شد و در برگیرنده دو متن است.

  متن اول
  مندموس به اپلودوروس و به کلیه صاحب منصبان شهر لائودیسه درود می فرستد که پس از این اعلامیه می بایست مواد فرمانی که شاه به من نوشته است ضمیمه شود و روی سنگی از آن سواد بردارید. سپس نوشته ای که مقرر داشته اند مطالعه نموده و آن را محفوظ نگاهدارید.و سنگ را در معروفترین زیارتگاه‌های شهر نگاه دارید. خوش باشید سال 119 دهم ماه یانه مدس.

  متن دوم
  شاه آنتیخوس به مندموس سلام می رساند و دستور می دهد که به شئونات خواهر ما ملکه لائودیسه بیافزائید و از او قدردانی کنید. این امر برای ما بسیار ضروری است. شما برای اینکه او در زندگانیش با مهر و محبت و مراقبت شدید خود را نشان داد . بلکه او هنوز نسبت به خدایان دارای عشق و احترام بی پایان است. بنابراین ما با مهر و علاقه دستور می دهیم و موافقت خود را با این امر اعلام می داریم. که او از جانب ما به این افتخار نایل گردد. خصوصاً مصمم هستیم همانطوری که در تمام قلمرو ما انتخاب کاهنین بزرگ از طرف ما انجام می شود. بدین نحو در این محل کاهنه هایی از طرف ملکه لائودیسه تعیین گردد. در حالی که حامل تاج های طلا و تصاویر او خواهند بود. سپس نام آنها در اسناد بعد از کاهنین نیاکان ما و خود ما ثبت گردد.و خلاصه بعد از آنکه نام ملکه لائودیسه در تمام قلمرو تو به عنوان کاهنه بزرگ معروف و مشهور گردید. کلیه کارها بر طبق گفتار ما انجام گرفت. مفاد فرمان را بر روی سنگی ثبت نمایند. تا وقف این مکان مقدس گردد. و بالاخره این عمل بسیار پسندیده ای که نسبت به خواهر ما انجام دادیم. نتایج آن در حال و آینده آشکارخواهد شد. سال 119 ا زماه کاندیکوس .

  پیکره های کوچک مفرغی: مجسمه کوچک مفرغی با ویژگی ها و مشخصه های دوران هلنی نمونه های از مجسمه های الهگان و خدایان یونانی را نشان می دهد. در میان این مجسمه های کوچک زئوس- آتنا،آپولو، و دمتر را می توان باز شناخت.

  مجسمه زئوس، مجسمه مفرغی انسانی به سبک یونانی که در دست راست گلی دارد و دست چپ به طرف گردن برگشته و با نوارهای برجسته،مردی است با ریش بلند و در حالیکه موهای بافته او دور سر جمع شده اند و حالت وقار و سنگینی خاصی بدان داده است.

  لباس او شامل پارچه بدون دوخت که تا کمی بالاتر از قوزک پا را می پوشاند و دور کمر پیچیده شده است. و سر دیگر آن از پشت روی شانه چپ امتداد یافته و در جلو به طور آزاد افتاده است. چین‌های لباس به طور عمودی و افقی است. که وضعیت طبیعی پارچه در اینجا مشخص شده . بازوی چپ بطور افقی تا مقابل شانه بالا رفته و سپس از آرنج به طرف بدن روی پای چپ تکیه داده است. پای راست روی پاشنه تکیه دارد و کمی جلوتر از پای چپ قرار گرفته است. سینه ستبر و عضلات قوی این مجسمه القاء کننده قدرت است. مجسمه زئوس از تناسب نسبی برخوردار است. زیرا نسبت سر به تمام بدن کمی بیشتر از (یک به هفت) است.

  مجسمه آتناپارتنوس- مجسمه مفرغی انسانی با کلاه تاج دار شبیه به سبک یونانی که در دست راست صفحه مدوری دارد و در دست چپ به حالت نیزه در دست تا بالای سر آورده است و دست گره نشان داده شده که بیانگر آنست که مسلح به نیزه بوده است. بخشی از موهای مجعد از زیر کلاه مخروطی نمایان است و لباس او از سه قسمت تشکیل شده، اول زیر پوشی است که دارای آستین‌هایی تا آرنج بوده و کاملاً به بدن چسبیده اند. و در جلوی سینه فقط یقه آن به وسیله نواری مشخص شده، بخش دوم لباس بلندی است که پاها را می پوشاند. کمربندی محکم روی این لباس بلند بسته شده این لباس بدون آستین که روی شانه راست گره خورده است. در اصطلاح یونانی خیتون نامیده می شود.چین های پارچه از بالا به پایین زیادتر بخصوص در بخش پایین بیشتر اما در بخش بالا صاف و بدون چین است. پارچه سومی ایماتیون روی شانه چپ بطور مورب افتاده بطوری که نصف بدن را می پوشاند. در مورد تصویری که روی سینه الهه است باید گفت که تصویری از (( مدوزیا گورکن)) است که در اثر خاصیت سحرآمیزی که در چشم های ((مدوز)) است هرکس به آن نگاه کند به سنگ تبدیل می شود که بعنوان نوعی طلسم مورد استفاده قرار گرفته است.

  معبد لائودیسه(شهر سلوکی نهاوند) در زیر خروارها خاک پنهان مانده است و با توجه به ارزشمند بودن آن اثر تاریخی و فرهنگی ضرورت دارد با مطالعات و کاوش های گسترده باستان شناختی زنده و احیاء شود که این موضوع حمایت مقامات استانی و سازمان میراث فرهنگی ،صنایع دستی و گردشگری کشور را می طلبد که خود در توسعه گردشگری و اشتغال زائی سهم بسزائی خواهد داشت و بعنوان یکی از مناطق تاریخی و بین المللی به جهانیان معرفی خواهد شد.

منبع: ایران توریسم